Over
Bijna 75 jaar na het einde van Wereldoorlog II leven we in een wereld die nog steeds bol staat van spanningen. De oorlog in het Midden-Oosten lijkt niet te stoppen en de regio lijkt wel een kruitvat dat ook ons veilig geachte Europa en Nederland zal raken als het tot ontploffing komt. Het terrorisme uit die omgeving blijft onschuldige slachtoffers bij onze buurlanden maken. Nog dichterbij woedt de oorlog in Oost-Oekraïne en ook de spanningen met Rusland zijn weer terug.
Hebben de generaties van na de oorlog dan niets geleerd? Zijn zij de oorlogsellende in eigen huis en omgeving dan al weer vergeten? De gruwelijkste ervaring die mensen kunnen meemaken is oorlog. Dat lees je in boeken en hoor je uit overlevering. Van mensen dichtbij en veraf. Families die jaren van spanning en ellende hebben meegemaakt. Soms met verlies van mensen uit de directe omgeving. Of herinneringen aan bombardementen waarvoor de schuilkelder werd opgezocht. Of zoals in Vlissingen een alles verwoestende strijd die bijna geen huis heel liet. Die de bewoners verjoeg van huis en haard.
Aan al dit soort ellende wil je niet denken. De oorlogsjaren in Vlissingen waren lang en heftig en werden slechts met het verlies van vele levens beëindigd.
Dat is al weer bijna 75 jaar geleden en toch is terugdenken aan die tijd niet alleen noodzakelijk uit respect voor hen die zware offers brachten. Herdenken is ook nadenken over de vraag: Hoe heeft het zo ver kunnen komen dat ontwikkelde en beschaafde mensen elkaar naar het leven stonden? En, vooral, nadenken over de vraag wat kunnen we doen om herhaling te voorkomen? Stilstaan bij wat er gebeurd is en tegelijkertijd in actie komen voor een permanente vrede kan alleen als de geschiedenis bekend is. De geschiedenis van het land en het continent, maar ook die van je familie, je buurt, je stad en de omgeving.
De stichting Oorlogsjaren in Vlissingen wil zich de komende jaren blijven inspannen om de oorlogsgeschiedenis van Vlissingen, als een van de meest getroffen steden van Nederland, duidelijk neer te zetten. Door te herdenken, door het bestaande en nieuwe documentatiemateriaal te registreren en het verhaal van de oorlogsjaren in Vlissingen te vertellen.
“Ik wil voorkomen dat de gedachte postvat dat herdenken niet meer hoeft.“
Jaap Ventevogel (Oud-voorzitter/oprichter, nu adviseur) over zijn betrokkenheid bij de Stichting Oorlogsjaren in Vlissingen.
Burgemeester:
Vlissingen heeft in haar geschiedenis veel oorlog en geweld moeten doorstaan. Tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft waarschijnlijk geen enkele stad in Nederland meer geleden dan Vlissingen.
Overal in de stad zijn de littekens te zien. Zo staan overal nog bunkers, is het oude historische centrum gedurende de oorlog zwaar beschadigd en is het Nollebos door de inundatie veranderd in een krekenlandschap. Deze verwoestende periode mag nooit vergeten worden, maar moet keer op keer verteld worden. De Tweede Wereldoorlog is namelijk een onlosmakelijk deel van wat Vlissingen nu is.
Graag beveel ik daarom de activiteiten van de Stichting Oorlogsjaren in Vlissingen van harte aan.
drs. A.R.B. van den Tillaar,
Burgemeester van Vlissingen
Stichting Oorlogsjaren in Vlissingen
De Stichting Oorlogsjaren heeft als doelstelling de geschiedenis en kennis over Vlissingen in de Tweede Wereldoorlog bij een groot publiek in herinnering te houden bij huidige en toekomstige generaties om nieuwe oorlogen te helpen voorkomen.
De stichting tracht deze doelstelling onder meer te verwezenlijken door het houden van herdenkingen, het stimuleren en realiseren van publicaties, het (doen) aanbrengen van gedenktekens, het opzetten van een vraagbaak over de betreffende periode in Vlissingen en omgeving via een website, sociale- en andere media en het samenwerken met andere organisaties.